woensdag 12 juli 2017

18 aug Yellowstone

Als we opstaan zijn er deze keer geen herten te bekennen. We breken de tenten op, gaan douchen en ontbijten bij de Fountain Grill. Daarna lopen we even een rondje door de general store. Ook hier heeft het eclips-virus toegeslagen.

We nemen daarna ook nog even een kijkje in het mooie Visitor Center van Canyon. Op het damestoilet daar hangt deze opmerkelijke gebruiksaanwijzing. "Do NOT squat on toilet"


De reden schijnt te zijn dat grote groepen Chinese dames het toilet niet op de juiste manier gebruikten. Blijkbaar gaan ze gehurkt op de bril staan, waarbij het nog al eens verkeerd gaat. Tot zover deze informatie uit de rubriek: "too much information".

Daarna rijden we naar de Grand Canyon of the Yellowstone. Men is daar bezig met werkzaamheden, waardoor een groot deel van de South Rim is afgesloten. Wel is Artist Point open. Klein probleempje: het is er daar nu erg druk. Al ver voor de parkeerplaats staan auto's in de berm geparkeerd. De gedachte volgend dat waar ingeparkeerd wordt, ook uitgeparkeerd wordt, rijden we helemaal door naar het eind en precies als we bij het parkeerterrein aankomen, rijdt er een auto weg en kunnen wij inparkeren. Zo doe je dat dus.

Vervolgens lopen we met onze vele collega-toeristen naar Artist Point. Nadat we ons door de mensenmenigte hebben geworsteld, maken we uiteraard net zoals onze collega-toeristen de nodige foto's.

collega's

uitzicht vanaf Artist Point


Na Artist Point lopen we de trail naar Point Sublime. Het is een trail langs de rim. Je zou denken: die is vlak, maar dat is beslist niet zo. Het is vooral stijgen (en af en toe dalen).


Yellow Stone


Halverwege de trail naar Point Sublime nemen we de afslag naar het Lily Pad Lake, een meertje, klein maar fijn, op zo'n kwartiertje lopen van de rim.


Lily Pad lake
Dan keren we weer terug naar de rimtrail om de rest van de trail naar Point Sublime te lopen.
En hier houdt de rimtrail op. Dit is het uitzicht vanaf Point Sublime


Over de naam Point Sublime moet ik maar eens een ernstige brief naar de parkleiding schrijven. Geen idee namelijk wat hier nou zo 'sublime' aan is. Het is niet echt al die inspanning waard om er te komen. Jammer maar helaas dus. We lopen weer terug naar de parkeerplaats. Dit gaat gelukkig grotendeels omlaag - mijn conditie verbetert dan ook met de minuut. Terug bij de parkeerplaats laten we de Grand Canyon of the Yellowstone achter ons en rijden richting Old Faithful.

Onderweg komen we ook weer langs Hayden Valley. We zien er beren noch wolven en opvallend ook weinig bizons.



We stoppen nog even bij Lake Yellowstone bij het haventje van BridgeBay, waar we spullen voor een zeer ongezonde lunch kopen. Eén van de hoofdgerechtenvan deze "lunch" betreft avocado's, dat klinkt weliswaar heel gezond, maar als ik zeg dat dit ingredient onderdeel uitmaakt van de avocado-chips dan weet u wel hoe laat het is.


Daarna rijden we naar de Old Faithful Inn. We hebben daar voor twee nachten een kamer in het oude gedeelte geboekt. Als we inchecken, zegt de dame van de receptie dat we de 'coolest' kamer van de Inn hebben. Wat blijkt, het is room 229, de enige kamer van de Inn waar je niet alleen een uitzicht op de upper basin hebt, maar via een zijraam ook op de Old Faithful. Liggend in je bed kan je de geiser af zien gaan. Het is dan ook de meest gevraagde kamer in het oude gedeelte. Het is nota bene de tweede keer dat we deze kamer krijgen, in 2008 hadden we ook al dit geluk. Als je pech hebt, dan krijg je een kamer met uitzicht op de parkeerplaats achter.

De Old Faithful Inn en zijn naamgever in actie.

Het zij-uitzicht vanuit onze 'room with a view' met een spuitende Old Faithful
Terwijl Judith en Marianne alle koffers naar de kamer sjouwen - ok, ze maken gebruik van een kruier met een karretje - haasten Marijke en ik ons naar de Castle Geyser. Daar begint namelijk een wandeling van een uur onder leiding van een ranger. De wandeling gaat langs diverse geisers en hot springs.

Er staan al behoorlijk veel mensen bij de geiser, maar deze blijken er niet niet voor de wandeling te staan. Er vindt namelijk een trouwerij bij de geiser plaats. We slaan het geheel gade vanaf een bankje en als het bruidspaar elkaar het ja-woord geeft, klappen niet alleen de gasten van het bruidspaar maar ook de deelnemers van de rangerwandeling enthousisast mee. Opvallend maar nutteloos detail: de bruid draagt onder haar witte trouwjurk cowboylaarsjes.

Een trouwerij bij de Castle Geyser
Het is een interessante wandeling in het geisergebied die onder andere langs de Grand Geiser en de Morning Glory Pool voert. De ranger legt uit dat we deze wandeling moeten beschouwen als een NCIS-onderzoek, vernoemd naar de populaire Amerikaanse tv-serie. Alleen staat in dit geval de 'NC' voor de 'Natural Caldera'. De ranger vertelt een hoop interessante feitjes, zoals dat het water dat de Old Faithful uitspuit, ongeveer 500 jaar eerder als sneeuw en regen in de grond is gekomen. Marijke, slim als ze is, vraagt hoe ze dat weten. Het heeft iets te maken met een koolstofdateringsmethode - of dat klopt weet ik niet, want erg overtuigend klonk de ranger niet. Wel was het een 'good question' zei hij.
Vermoedelijk dacht hij dat niet van de vraag van 'very special NCIS-agent' Martin, want die stelde de vraag of geisers mannelijk of vrouwelijk waren. Vrouwelijk dacht de ranger.

De ranger laat hier een foto zien van een uitbarsting van de Giant Geyser. Deze geiser barst zeer zelden uit. De laatste drie uitbarstingen waren op 22 januari 2010, 28 september 2015 en, vrij recent, op 7 juli 2017
Zo ziet de Giant Geyser er meestal uit.
"En deze geiser doet het ook niet" lijkt de ranger te zeggen.
De wandeling eindigt bij de Morning Glory Pool. Deze is vernoemd naar de gelijknamige blauwe bloemsoort. De pool heeft echter in de loop van de tijd zijn helder blauwe kleur deels verloren en de randen zijn nu geel. De voornaamste oorzaak hiervan was baldadigheid van toeristen die allerlei voorwerpen zoals muntjes in de pool gooiden waardoor het waterkanaal deels verstopte.
De Morning Glory Pool

De ranger liet foto's zien van de Morning Glory Pool zoals deze er in 1966 en in 1970 er uit zag. In 1966 was hij nog helemaal blauw..
Als de wandeling is afgelopen, lopen Marijke en ik snel naar de Grand Geiser toe. Deze staat volgens de voorspelling van de ranger op het punt van uitbarsten - al heeft deze voorspelling een ruime marge. De geiser is "te laat"- vrouwelijk dus zeg ik. Na twintig minuten wachten, barst hij uit. Het is een indrukwekkend gezicht.


links op de foto is de schaduw van uw fotograaf te zien.

Van een afstand zien we in de verte de Olfd Faithful uitbarsten
Marijke en ik lopen daarna via het geiserveld terug naar de Old Faithful Inn, waar Marianne en Judith op het balkon zitten met een drankje.

Gezicht op Old Faithful vanaf het balkon van de Inn.
Ze hebben ondertussen alvast een tafel gereserveerd in de Inn. Om half acht gaat onze pieper en kunnen we eten. 's Avonds zien we vanuit onze kamer Old Faithful regelmatig afgaan.

Route:


Geen opmerkingen:

Een reactie posten