woensdag 12 juli 2017

27 aug Denver - Amsterdam

Om half zeven gaat de wekker. Snel douchen en ontbijten. Dat laatste kan in dit hotel al vanaf vijf uur – heel handig. Alle al ingepakte koffers worden even later in de auto gezet en tien minuten later staan we bij Alamo om de auto in te leveren. Het inleveren gaat bijzonder vlug  - binnen een minuut - en na een ritje met de Alamo-bus staan we in de vertrekhal van American Airlines.

We proberen er bij één van de machines in te checken, maar dat lukt niet helemaal goed. We krijgen alleen maar boardingpassen voor het eerste deel van onze terugvlucht – het deel van Denver naar Dallas; daar moeten we overstappen voor de vlucht naar Amsterdam. Voor dat tweede deel krijgen we echter geen boardingpassen maar een printje waarop staat dat we ons bij een balie moeten melden. Dat doen we en daar komt er een alleraardigste dame van American Airlines er achter dat we op dit traject dubbel genoteerd staan. Dat was ons op de heenvlucht ook al overgekomen of zoals iemand uit de marketing zou zeggen “herhaling is de kracht van de reclame’. Ze zet het goed en geeft ons de boardingspassen voor het deel Dallas- Amsterdam. De koffers worden in één keer doorgelabeld naar Amsterdam. De veiligheidscontrole verloopt vlotjes en na een tijdje kunnen we aan boord.

Nu zagen we een paar dagen voor het vertrek het nieuws over de orkaan Harvey die in de staat Texas aan land zou komen en uitgerekend Texas was de staat waar we heen zouden vliegen voor het eerste deel van onze terugreis. Nu ligt Dallas vrij noordelijk in die staat, dus het zou wel mee vallen, maar heel fijn vonden we dit toch niet. We vertrekken keurig op tijd voor onze vlucht van ongeveer 1,5 uur. Echter halverwege de vlucht roept de captain om dat de vluchtleiding in Dallas ons een andere route geeft – het heeft geloof ik iets met wind en drukte te maken  - en worden we in de wacht gezet. We vliegen eerst een rondje en daarna vliegen we naar het oosten. Uiteindelijk vliegen we een heel vreemde route, waarbij we zelfs even boven Arkansas belanden.


Na ruim drie uur landen we eindelijk op Dallas. Bij elkaar hebben we meer dan 1,5 uur vertraging. Nu hadden we oorspronkelijk een ruime overstap van iets meer dan 1 uur en 45 minuten, maar daar is dus niet veel meer van over. Als we over de baan naar de gate taxiën, biedt de captain excuses aan voor de vertraging en vraagt aan de passagiers die niet hoeven over te stappen, of die nog een overstaptijd van een uur of meer hebben, of zij willen blijven zitten, zodat de passagiers met een krappe overstap het eerst van boord kunnen. En dan gebeurt er iets opmerkelijks vind ik: zeker twee derde van alle passagiers blijft inderdaad keurig in zijn stoel zitten, zodat de krappe overstappers zoals wij snel het vliegtuig uit kunnen. Met één uitzondering echter: alle businessclass passagiers staan wel allemaal op. Laat ik ze het voordeel van de twijfel geven, misschien hadden ze ook allemaal een krappe overstap.

We haasten ons naar buiten. Daar staat een vertegenwoordiger van AA die zegt welke gate we moeten hebben. Het is A21. Om in de A-hal te komen moeten we eerst nog een stukje met de ‘airtrain’ mee, maar gelukkig arriveert die al snel. Lopende in de A-hal horen we een oproep voor de vlucht naar Amsterdam. Bij de gate is geen passagier meer te zien. Ze zitten allemaal al in het vliegtuig. Wij zijn de laatsten. Dat is ook wel weer makkelijk, want daardoor kunnen we in één keer naar onze plaatsen doorlopen. Even later wordt er omgeroepen dat alle passagiers aan boord zijn nu en dat we kunnen vertrekken. Gelukkig duurt het nog twintig minuten voordat we gaan taxiën, wat ons enige hoop geeft dat onze bagage ook mee komt.

De terugvlucht verloopt soepeltjes. Zo’n negen uur later landen we op Schiphol. De koffers blijken inderdaad meegekomen te zijn. De vakantie zit erop.

Nog even de boel samenvattend. We zijn 31 dagen weg gebleven (29 rijdagen en 2 vliegdagen). We hebben 4073 mijl gereden (6555 km); aan benzine waren we 505 dollar kwijt.
Voor het eten (boodschappen en restaurants) waren we 120 dollar per dag kwijt.

We hebben zes staten bezocht (Californië, Nevada, Arizona, Utah, Wyoming en Colorado) en acht nationale parken (Sequoia NP, Yosemite NP, Death Valley NP, Zion NP, Capitol Reef NP, Grand Teton NP, Yellowstone NP en Rocky Mountain NP). Daarnaast nog twee staatsparken (Valley of Fire SP en het Gooseneck State Park), Monument Valley en het Ancient Bristlecone Pine Forest.

We hebben 24 keer in een motel/hotel overnacht, zes keer in een tentje in een nationaal park geslapen (in Sequoia, Yosemite en Yellowstone) en één keer in een cabin op een camping.

We hebben heel veel gezien, maar het meest bijzondere daarvan was toch wel de ruim twee minuten durende totale zonsverduistering.

Tot slot, wie iets in dit verslag mist, dat kan twee oorzaken hebben. Of we zijn het vergeten op te schrijven of er gold voor dat punt ongeveer hetzelfde als datgene wat we op een bordje in Leadville zagen, en hebben we het daarom niet opgeschreven:




4 opmerkingen:

  1. Jullie hebben wederom een fantastisch reisverslag afgeleverd met de bekende, ietwat ironische manier van schrijven. Ik heb er weer volop van genoten en vele leuke tips voor toekomstige reizen uit jullie verhaal kunnen halen. Bedankt dat jullie wederom de moeite hebben genomen om dit verslag te schrijven, zodat wij kunnen meegenieten van jullie reis! Groetjes en tot de volgende keer,
    Franziska

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Eindelijk het verslag gelezen!'
    Wat een mooie reis hebben jullie gehad.
    Leuk dat jullie dochters weer mee waren.
    Annet, Toetjero

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Bedankt voor het bijhouden van dit verslag! Leuk om te lezen en bruikbaar voor onze eigen reis!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. heerlijk weer om te lezen!

    BeantwoordenVerwijderen